¹aksiom/o

1.

Aserto nedemonstrita, sed evidenta per si mem: ili agas kvazaŭ ili scias ĉion ĉi, nomante ilin aksiomoj, ili supozas ke ne necesas pruvi tiujn aksiomojn […], ke temas pri evidentaĵoj [1]. postulato, dogmo

2.

[2] Aserto nedemonstrita, sed akceptata kiel bazo por konstrui teorion per rezonado: aksiomo pri apartigeco (la karakteriza eco de apartiga spaco); [ili] uzas kiel aksiomon ke numeroj estas paraj kaj neparaj [3]. la aksiomaro de arteorio; aksiomaro devas esti nedependa (neniu aksiomo rajtas esti logika konsekvenco de aliaj aksiomoj) kaj ne kontraŭdira (du malsamaj konsekvencoj de la aksiomoj ne rajtas esti inter si kontraŭdiraj). konjekto, postulato, premiso, teoremo

3.

(figure) Ĝenerale akceptata aserto: la tre malnova aksiomo, ke ekzistas nenio certa en la mondo, efektiviĝis sur ŝi en tiu mezuro, en kiu ĝi estas vera ^Marta ; la juĝisto ne povis deteni miran ekkrion – ho! ho! […] estas ĉiam vera la aksiomo, kiu diras: „serĉu la virinon“ [4]; grandigo de la genta kaj lingva problemo […] estis la ĉefideo, kiun kun la lingvo akceptis kiel aksiomon la unuaj pioniroj de la nova lingvo [5]; vivo, onidire, povas ekzisti en neniu alia loko de la universo, kiom ajn vasta ĝi estas, tiu ĉi estas aksiomo, kvazaŭ laika dogmo, kiun neniu kaj nenio povas ŝanĝi [6]. maksimo, principo, sentenco