¹adjutant/o ^JED

adjutanto

: Oficiro, laŭofice akompananta sian ĉefon kaj helpanta lin en la komandado: en vestoj de simpla oficiro li rajdis de unu regimento al alia […] akompanata de du adjutantoj [1]; li prenis […] kvin virojn el la adjutantoj de la reĝo, kiuj troviĝis en la urbo, kaj la skribiston de la militestro [2]; haltu! li ordonas: alportu kuleron! – sed, Via Generala Moŝto.... komencas la alkurinta adjutanto... – silentu! ^FK; se ekzemple vi devas ien veturi, ― kurieroj kaj adjutantoj ĉiam rapidas antaŭe [3]; adjutantoj kun senceremoniaj, sed servutaj manieroj [4]. adjunkto, asistanto, kuristo², stabo¹
Rim.: Adjutanto en la supra senco estas funkcio, ne rango. En mezepoko oni nomis akompananton en tia funkcio „trabanto“. Ne konfuzu kun: adjudanto (rango).

1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 1, Ĉapitro I
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, II. Reĝoj 25:19
3. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto kvina
4. I. S. Turgenjev, trad. Kazimierz Bein: Patroj kaj filoj, ĉapitro 1a, p. 6a