^*tia

1.

Montra adjektivo esprimanta la kvaliton kaj signifanta „de tiu kvalito, grado, naturo, speco“: la stato de l' afero estas tia [1]; mia plano estas tia [2]; por ke lingvo estu universala, ne sufiĉas nomi ĝin tia [3]; kion li farus en tia okazo? [4] mi ne amas tiajn parolojn [5]; li ĝuste tian vidon havis, kiam li en kolero sian pezan glavon en la glacion batis [6]; la tuta familio sentis sin feliĉa, ke tia ĝi efektive estis [7]; al la sufiksoj estas donita la signifo de memstaraj vortoj kaj kiel tiaj ili estas lokitaj en la vortaro [8]; en tia aŭ alia formo [9]; kio kaŭzis tian grandan ribelon [10]? ne skribu al mi tiajn (tiel) longajn leterojn [11]; ĉu ne estus al vi agrable havi tian saman kapablon [12]? ili […] ridas en tiaj lokoj, kie estis nenio ridinda [13].

2.

Ekkria samsenca adj.: tia homo mortis!

3.  ↝

Korelativa samsenca adjektivo uzata kiel antaŭaĵo al kia aŭ kiel kaj montranta komparon pri kvalito: ĉiu esperantisto povas havi tiajn konvinkojn aŭ fari tiajn agojn, kiajn li volas [14]; mi prenos la robon tian, kia ĝi estas; kia patro tia filo; kia ago, tia pago ^PrV ; kia naskiĝis, tia grandiĝis ^PrV ; kun kiu vi kuniĝas, tia vi fariĝas ^PrV ; tiaj, kiel mi ne atakas are unu homon [15]; la uzado de la artikolo estas tia sama kiel en la aliaj lingvoj [16]; li ne estas tia persono, kiu permesus al si tion; spegulon tian, kie vi ekvidos [17].

Io tia: kial vi volas fari tiaaĵon [18]? kontraŭ tiaĵoj la poetoj protestas kaj plendas [19]; oni ofte mem rimarkas tiaĵon nur kiam aliaj homoj ĝin rimarkigas [20] ; kiam ŝi diras tiaĵojn, mi estas certa ke ŝia cerbo iel difektiĝis kaj misfunkcias [21] .

Rim.: En la Fundamento tia aperas kiel regule formita, neradika tabelvorto. La neregula „derivaĵo“ tiaĵo estas tamen uzata de pluraj aŭtoroj. Vidu la rimarkon ĉe neniigi.