^*tia^UV

1.

Montra adjektivo esprimanta la kvaliton kaj signifanta „de tiu kvalito, grado, naturo, speco“: la stato de l' afero estas tia [1]; mia plano estas tia [2]; kion li farus en tia okazo? [3] mi ne amas tiajn parolojn [4]; li ĝuste tian vidon havis, kiam li en kolero sian pezan glavon en la glacion batis [5]; en tia aŭ alia formo [6]; kio kaŭzis tian grandan ribelon? [7]; ne skribu al mi tiajn (tiel) longajn leterojn [8]; ĉu ne estus al vi agrable havi tian saman kapablon? [9]; ili […] ridas en tiaj lokoj, kie estis nenio ridinda [10].

2.

Ekkria samsenca adj.: tia homo mortis!

3.

Korelativa samsenca adjektivo uzata kiel antaŭaĵo al kia aŭ kiel kaj montranta komparon pri kvalito: ĉiu esperantisto povas havi tiajn konvinkojn aŭ fari tiajn agojn, kiajn li volas [11]; mi prenos la robon tian, kia ĝi estas; kia patro tia filo; kia ago, tia pago ^PrV ; kia naskiĝis, tia grandiĝis ^PrV ; kun kiu vi kuniĝas, tia vi fariĝas ^PrV ; tiaj, kiel mi ne atakas are unu homon [12]; la uzado de la artikolo estas tia sama kiel en la aliaj lingvoj [13]; li ne estas tia persono, kiu permesus al si tion; spegulon tian, kie vi ekvidos [14].

4.

Montra adjektiva pronomo referencanta antaŭan adjektivon: por ke lingvo estu tutmonda, ne sufiĉas nomi ĝin tia [15]; la tuta familio sentis sin feliĉa, kaj tia ĝi efektive estis [16]; mi volas aĉeti freŝajn fruktojn, sed vi ne havas tiajn (t.e. freŝajn) [17].

5.

Montra adjektiva pronomo referencanta antaŭan substantivon kun nedifina determino: la sinjoro estas nobelo kaj vi ne estas tia [18]; al la sufiksoj estas donita la signifo de memstaraj vortoj kaj kiel tiaj ili estas lokitaj en la vortaro [19]; vane vi serĉas pinglon, en la tuta domo ne troviĝas tia [20].

Rim.: Kp la malsamajn determinojn (nedifinan kaj difinan) de la tabelvorta apero de la nomo en la frazoj: vi opinias min profesoro, sed mi ne estas tia (nenia ajn, nedifina determino) — vi opinias min la profesoro, sed mi ne estas tiu³ (mi ne estas li, mi ne estas tiu konkreta profesoro).

Io tia: kial vi volas fari tiaaĵon? [21]; kontraŭ tiaĵoj la poetoj protestas kaj plendas [22]; oni ofte mem rimarkas tiaĵon nur kiam aliaj homoj ĝin rimarkigas [23]; kiam ŝi diras tiaĵojn, mi estas certa ke ŝia cerbo iel difektiĝis kaj misfunkcias [24].

Rim.: En la Fundamento tia aperas kiel regule formita, neradika tabelvorto. La neregula „derivaĵo“ tiaĵo estas tamen uzata de pluraj aŭtoroj. Vidu la rimarkon ĉe neniigi.

Tute, ĉiurilate simila: Cetere, samtia estis ankaŭ mia patro mem: maldika, altstatura, severmiena grandsinjoro [26].