^*strat/o ^UV

Vojo inter konstruaĵoj en urbo aŭ vilaĝo: ni pasigos la nokton sur la strato [1]; trairu la stratojn de Jerusalem [2]; el la kelo, tra kaŝita pordeto [li] elkondukis lin en malplenan straton de Memfiso [3]; [en la] nova distrikto de Jerusalemo oni nomos la novajn stratojn ne plu laŭ elstaraj mortintaj homoj, sed laŭ la okcidenta zodiako [4]; laŭ la stratoj de la urbo paradas miloj da bretonoj, kun riĉaj folkloraj kostumoj kune kun tradiciaj muzikinstrumentoj [5]; ĉe kiu strato troviĝas la monfarejo [6]? mi promenis tra la mallarĝaj stratetoj [7]; la melodiojn, verkitajn de la plej bonaj egiptaj komponistoj, fajfas la infanoj en la stratoj [8].

(komune)

Prostituitino: mia bona amikino en nia elementlerneja tempo nun fariĝis stratulino [9].

Pli granda aŭ pli grava strato en vilaĝo, kvartalo, urbo: ili iris silente, ĝis ili atingis unu el la ĉefstratoj [10]; Hortensia renkontis sur la ĉefstrato en nia kampara urbeto mezaĝan konatinon [11]; manifestaciis proksimume 125 000 homoj tra la ĉefstratoj de la irlanda ĉefurbo Dublino [12]; estis du sinagogoj sur la ĉefstrato [13].

Strato flanke deiranta de alia, ordinare pli granda strato: grupetoj da homoj kolektiĝis en kvietaj flankostratoj kaj kortoj, por priparoli, duonvoĉe, la strangajn, maltrankviligajn novaĵojn [14].

1.

Strato kun fermita fino, enirebla kaj elirebla nur tra unu ekstremo: ŝajnas, ke mia aŭteto eniris sakstraton [15] spioni ĉe sakstrato [16].

2.

(figure) Senrezulta agado, sensolva problemo aŭ situacio: tradicia politiko estas sakstrato [17]; elekti inter milito unuflanke kaj daŭra subpremado de irakanoj aliflanke prezentas ne vojforkon sed sakstraton [18]; mi simple ne scias taŭgan vojon el tiu ĉi sakstrato [19].

senelirejo