²spektr/o ^PV

1.

Distribua funkcio de fizika grando, ekz. de energio, frekvenco aŭ maso; pli konkrete i.a.:

a)

La intenseco de frekvencoj de lumo, aperanta kiel vico da diversaj koloraj strioj, ĉe malkompono de lumo, ekz. per refrakto tra prismo: en la spektro de iu stelo ni vidas multajn nigrajn liniojn [1]; forta signo de akvo estas videbla en la spektro, grava indiko, ke la objekto estas malvarma [2]; la flankeniro al la ruĝo en la spektroj de kosmaj korpoj […] indikas la rapidon, per kiu la korpo moviĝas for de ni [3].

b)

Sonspektro, frekvencaro de sono: kiam la sona spektro estas plata, ĝi estas nomata blanka bruo [4].

2.

^MatVort (de endomorfio en vektora spaco) La aro de ĝiaj ajgenoj.

3.

(figure) Serio de aĵoj ordigeblaj inter du ekstremoj: spektro de opinioj [5]; la centro de la politika spektro [6]; fiaskinto sur la tuta spektro [7]; kun milo da membroj reprezentantaj buntan idean spektron SAT tamen vigligus kaj pliriĉigus la pejzaĝon de Esperanto [8]. sortimento

4.

(arkaismo) (evitinde) Aperaĵo, fantomo: la junulo trian fojon kriis al li, kaj ĉar ankaŭ tio ne efikis, li alkuris la spektron kaj faligis ĝin laŭ la ŝtuparo [9].

Rim.: Etimologie, la latina „spectrum“ signifas „aperaĵo“, „bildo“, „fantomo“. Tamen tiu arĥaisma signifo apenaŭ eniris Esperanton, kaj jam ne plu aperas en la PIV-oj.