^*skurĝ/o ^UV

Vipo kun mallonga tenilo kaj mallonga rimeno por punbati iun: li sentigos sian skurĝon, li kraĉos al vi en la vizaĝon, kiam li renkontos vin [1]; ĉu vi ricevis la skurĝopunon [2]? Väinämöinen vipis la ĉevalon verge, svingis per perlita skurĝo [3]. knuto

(tr)

1.

Bati per skurĝo a.s. forte kaj dolorige: ili transdonos vin al sinedrioj, kaj […] vin skurĝos [4]; la kultivistoj, kaptinte liajn sklavojn, skurĝis unu, kaj mortigis alian [5]; (figure) hajleroj […] skurĝis lian vizaĝon [6]; (figure) nacioj skurĝitaj de malsanoj, epidemioj kaj katastrofoj [7].

2.

(figure) Akre insulti, satire kritiki: pro tiuj vortoj, kiuj lin skurĝis en plena vizaĝo, la nekonatulo eksaltegis, kaj faris geston por survangi la insultanton [8]; iam recenzistoj tro forte „skurĝis“ lin kaj finfine Simenon eĉ rezignis pri verkado [9]. vipi³