^*sakr/o

^*sakro

: Triangula osto kuniganta la vertebran spinon kun la pelvo: li alportu […] la tutan voston, detranĉitan ĉe la sakro [1]; mi donas min mem kiel sklavon […] se mi ne rompos la sakron al tiu bubalo, kiu ŝin gardas ^QuV; la sakron kvazaŭ tiklas aroj da formikoj ^QuV; la amikoj neniam vidis tian beston […] la antaŭa duono de la korpo forte altis super la sakro, la dorso estis oblikva [2].
Rim.: Sakro estas ankaŭ nedeca esprimo de kolero.

1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Levidoj 3:9
2. Ivan Efremov, trad. Jurij Finkel: La Granda Arko