rudiment/o ^PV

(malofte)

Komenca, baza, ne evoluinta formo de io ne elkreskinta, ne finfarita: tiu pratipo jam posedis rudimentojn de la parola lingvo [1]; ekĝermis la unuaj rudimentoj de la lingvoscienco ^Ret ; ĉe la parazita kaj protektata „Proteolepas“, la tuta antaŭa parto de la kapo estas reduktita al nura rudimento [2]. bazo, resto, stumpo

(malofte)

Kompare kun pli plenaj formoj ne sufiĉe evoluinta: la unua necesujo, ankoraŭ tre rudimenta, estis inventita por la uzo de la reĝino Elizabeth la unua de Britio [3].

a)

(pri scio) Tute elementa, baza: via senduba talento restas […] en stato rudimenta, neprilaborita ^Marta ; sociologiaj esploroj en Esperantujo estas malmultaj, rudimentaj kaj malofte pli-malpli profesiaj [4]; en la du plej grandaj grupoj de enmigrintoj (kaj ties idoj), turka kaj rus-germana, eĉ en dua kaj tria generacio scio de la germana estas tiom rudimenta, ke infanoj fiaskas en lernejoj [5].

b)

(pri organo) Apenaŭ elkreskinta, atrofia.

primara, primitiva