okcipit/o PV
okcipito
Malantaŭa malsupra parto de la kapo;
postkranio:
la kranio estis nuda ĝis la okcipito
[1].
1.
E. About, trad. G. Moch: La Reĝo de la Montoj, 1909
- angle:
- occiput
- beloruse:
- патыліца
- ĉeĥe:
- týl, zátylí
- france:
- occiput
- germane:
- Hinterhaupt
- greke:
- ινίο
- hungare:
- nyakszirt, tarkó
- itale:
- occipite
- japane:
- 後頭部 [こうとうぶ]
- katalune:
- occípit
- nederlande:
- achterhoofd
- perse:
- پسسر
- pole:
- potylica
- portugale:
- occipício
- ruse:
- затылок
- slovake:
- tylo, záhlavie
- ukraine:
- потилиця
okcipitosto, okcipita osto
-
Osto de la homa skeleto, kiu
formas la malantaŭan malsupran parton de la
kranio:
nur la unua spina nervo, kiu eliras la vertebran kanalon inter
la okcipita osto de la kranio kaj la plej supra kola vertebro,
nomata „atlaso“, ne havas kaj motorajn kaj sentajn nervoradikojn,
sed nur motorajn
[2].
okcipitalo
fruntosto,
parietosto,
temporalo
- angle:
- occipital bone
- beloruse:
- патылічная костка
- ĉeĥe:
- týlní kost
- ĉine:
- 枕骨 [zhěngǔ]
- france:
- occipital
- germane:
- Hinterhauptbein
- greke:
- ινιακός (οστόυν)
- hungare:
- nyakszirtcsont
- itale:
- osso occipitale
- japane:
- 後頭骨 [こうとうこつ]
- katalune:
- occipital
- nederlande:
- achterhoofdsbeen
- perse:
- استخوان پسسری
- pole:
- kość potyliczna
- portugale:
- (osso) occipital
- ruse:
- затылочная кость
- slovake:
- záhlavná kosť
- ukraine:
- потилична кістка