lami/o
lamio
- 1.
Genro el familio
lamiacoj
(Lamium), unu- aŭ plurjara
herbo
tre ofta en Eŭropo,
kun labiaj
floroj, kies supra lipo estas kaskoforme volbita
kaj kies malsupra lipo havas grandan, foje duloban mezan
parton kaj du malgrandajn dentoformajn aŭ tute mankantajn flankajn
lobojn; du stamenoj estas mallongaj, du pli longaj, ĉiuj kvar
fekundaj
kaj paralelaj.
makulita lamio
- 2.
En multaj mitologioj, virinforma estaĵo, eliranta nokte por suĉi
sangon,
abortigi gravedajn virinojn, mortigi infanojn kaj kelkfoje virojn.
Lilito
- angle:
- 1. nettles
- beloruse:
- 1. яснотка 2. ламія
- france:
- 1. lamier 2. Lamia
- germane:
- 1. Taubnessel 2. Lamia
- hungare:
- 1. árvacsalán
- itale:
- 2. lamia
- katalune:
- 1. ortiga blanca, ortiga borda, ortiga morta 2. làmia
- latinece:
- 1. Lamium makulita ~o:
Lamium maculatum.
- nederlande:
- 1. dovenetel 2. lamia
- pole:
- 1. jasnota, głucha pokrzywa 2. Lamia
- portugale:
- 1. lâmio
- rumane:
- 1. sugel, urzică moartă 2. Lamia
- ruse:
- 1. яснотка
Lamio
-
Amantino de
Zeŭso, transformita al
envia kaj sendorma infanmortiga
monstro pro la doloro pri
la mortigo de ŝiaj infanoj:
Lamio estis bela reĝino de Libio kiu iĝis infan-manĝanta
dajmonino,
laŭ Aristofano, ŝia nomo devenis el la greka vorto por ezofago
(λαιμός), aludante ŝian kutimon forgluti infanojn
[1].
Lilito
- beloruse:
- Ламія
- france:
- Lamia
- germane:
- Lamia
- itale:
- Lamia
- japane:
- オドリコソウ, ラミア
- katalune:
- Làmia
- nederlande:
- Lamia
- ukraine:
- глуха кропива
administraj notoj
~o
:
Mankas fontindiko.
~o
:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.
L~o
:
Mankas dua fontindiko.