^*konfid/i ^UV

1.

(x)
Plene certi pri ies honesteco kaj bonaj intencoj: senlime konfidi al iu [1] [2]; kiu ne konfidas, tiu ne bedaŭras ^PrV ; konfidu, sed vidu ^PrV ; oni ne postulu de ili kalkulan raporton pri la mono, transdonita en iliajn manojn, ĉar ili devas labori konfidate [3]; mi konfidas al via kavalireco [4]; havi konfidon. konfidato, fidi.

Rim.: „Konfidi“ esprimas kredon, certecon pri ies morala valoro, dum „fidi“ entenas la ideon pri kompetento kaj kapablo. Tio evidentas en la derivaĵoj „memfida“, „fidinda aparato“ ktp, kie ne temas pri moralo sed jes ja pri kapablo (reala aŭ supozata). En la sekvaj ekzemploj „konfidi“ estas misuzita anstataŭ „fidi“ aŭ „kredi“: (evitinde) ne konfidante al tio [t.e. ne kredante tion], kion la praktiko montras [5]; (evitinde) kiam ili komencos prezenti raportojn, ne tro konfidu al la papiruso [t.e. ne tro fidu la papiruson], sed mem kontrolu tion aŭ alion [6]; (evitinde) ne pensu, ke mi ne konfidas [t.e. fidas] al via saĝo [7]; (evitinde) ili tro konfidas al sia potenco [t.e. ili tro fidas sian potencon] [8]. [Sergio Pokrovskij]

2.

(tr)
(iun aŭ ion, al iu) Alfidi, doni al iu por ke li gardu, prizorgu.

a)

Transdoni al ties prizorgo kun plena fido, ke li plenumos la taskon honeste, kompetente: la juna sinjorino […] konfidis al la edzo la administradon de la havo, kiun ŝi ricevis kaj ricevos de la patro [9]; vi la gajnon de la veto konfidis ne al tute ĝusta mano ^Hamlet ; konfidi komision al iu; Mi ne estis [malbona] administranto de la havo konfidita al mi ^BdV ; ili ŝipiris al Antioĥia, de kie ili estis konfiditaj al la graco de Dio por la laboro, kiun ili plenumis [10]; ĉu oni intencas konfidi al li pli altan postenon? [11]; mi loĝas ĉe vi, al vi mi konfidis mian propraĵon, kaj vi estas responda pri ĝi [12]; konfidi al iu regadon de provinco; (figure) konfidi semojn al la tero.

b)

Sciigi kun plena fido pri ties diskreteco: konfidi al iu sian malĝojon, siajn timojn, esperojn, projektojn; ŝi al neniu povis konfidi sian malĝojon [13]; mi estas nur la kronprinco kaj ne ĉiujn sekretojn oni povas konfidi al mi [14]; konfidu al mi, ke ĉi tiu traktato estas tre profita [15]. konfidenci, sin konfidi

Konfidi ^2.b siajn intimajn pensojn, zorgojn k.s.: ho, se estus permesite al ŝi sin konfidi al [la bela reĝo], konfesi al li sian suferadon! [16].

Rim.: La novtestamenta ekzemplo Jesuo ne konfidis sin al ili [17] supozeble havas alian sencon. Ĝi povas esti interpretata per la senco ^2.a („transdoni sin fidante“), sed pluraj nacilingvaj versioj tradukas per simpla „Jesuo ne konfidis al ili“.

Sento de tiu, kiu konfidas¹: akiri, ĝui, perdi ies konfidon; la mondo perdus la tutan konfidon al la internacilingva ideo [18]; ne pripensu malbonon kontraŭ via proksimulo, kiam li kun konfido loĝas ĉe vi [19]; konfido naskas konfidon ^PrV ; tro da konfido kondukas al perfido ^PrV ; kun konfido neniam rapidu ^PrV .

Montranta konfidon: sinjorino Breine [vidis] sian edzon kaj Stella’n en viva kaj konfida interparolado [20]; al [tiu viro] mi komisiis konfidan mision [21]; la bestoj ne atakis ilin, kontraŭe ili proksimiĝis konfide [22].

Persono, al kiu oni konfidas¹: eĉ mia konfidato, kiun mi fidis, kiu manĝis mian panon, levis kontraŭ min la piedon [23]; al la ankoraŭ antaŭnelonga konfidatino de viaj junecaj revoj vi devas diri, kiamaniere vi venkis tiun fatalismon ^Marta ; la ministro en Peterburgo trovis necesa sendi konfidaton kun la komisio esplori ĉion en la urbo mem [24].

(malofte)

Al kiu eblas konfidi¹: Eŭristhetos ekstermis la piratojn […] kaj al iliaj insuloj lokigis aliajn, konfideblajn, produktemajn gentojn, kiuj ne malpliigis, sed pliigis la jaran imposton [25].

Kiu volonte konfidas¹: la birdoj estis tiel konfidemaj, ke ili preskaŭ sidiĝadis sur la ŝultroj de Elizo [26]; la maniero, kiel ili sidis unu apud la alia, esprimis konfideman proksimiĝon [27]; Katja [...] rifuzis nek al li, nek al si la senpekan plezuron de duonhontema, duonkonfidema amikeco [28].

Igi konfidi¹, veki konfidon: [lia vizaĝo] estis severa, sed tamen konfidiga [29]; mi eĉ devis timi en miaj revadoj, ke mia imago, kiun miaj malfeliĉoj malkonfidigis, fine turnos tiuflanken sian aktivecon [30].

Inda je konfido: Asarhadon sendis en la straton de l' Tomboj konfidindan homon, ordonante al li atente observi [31]; mi liveris pruvon, ke al atestantoj por ni agrablaj ni kredas ne kontrolante ilian konfidindecon [32]; dum 25 jaroj ili suriradis ĉiujn brakojn de la Neva kune kun la kanaloj de Peterburgo [...] sen pli ol unu malfeliĉaĵo: bona pruvo de l’ taŭgeco kaj konfidindeco de l’ finna gento [33].

Aĵo, kiun oni al iu konfidis ^2.a: mi konas tiun, al kiu mi kredis, kaj mi konvinkiĝis, ke li havas la povon gardi mian konfiditaĵon ĝis tiu tago [34].

(malofte)

Konfidato, konfidatino; al kiu oni povas konfidi: Walter de Stetten, oficiro husara, estis la fianĉo de Mathilde, kaj pro tio li estis ankaŭ la konfidulo de la du amikinoj [35].

(tr)

Certi pri malhonesteco, malkapablo, malvaloro de iu: en malnova turo [...] loĝis gardisto kaj strigo: mi malkonfidis al ili ambaŭ, precipe al la strigo [36]. konfidi ¹

Sento de tiu, kiu malkonfidas: la samtempuloj renkontas [novajn ideojn] ne sole kun rimarkinde obstina malkonfido, sed eĉ kun ia neklarigebla malamikeco ^EE ; parlamenta komitato decidis […] prepari voĉdonon pri malkonfido al la registaro [37].

Kiu emas malkonfidi: Tiberio […] daŭre restis vivanta kiel privata civitano, timema kaj malkonfidema, evitante ricevi vizitojn en la insulo [38].

(malofte)

Memfido: tia memkonfido estis legebla sur ilia vizaĝo, kvazaŭ ĉiu el ili posedus je sia dispono nevenkeblajn regimentojn de spiritoj [39].

(frazaĵo)

Konfidi ¹: Johano [...] havis plenan konfidon, ke la bona Dio al li helpos [40]; ni parolis [...] pri viroj, al kiuj oni povus havi konfidon [41]; li havis konfidon al neniu, fine li eĉ al si mem ne konfidis, kaj tio estas granda malfeliĉo [42].