*kojn/o PV
*kojno
-
Angulforma ligna aŭ metala peco, kiun oni enigas en
lignaĵon aŭ ŝtonon por ĝin fendi, aŭ kiun oni ŝovas
sub pezan objekton por ĝin levi:
[en] la ŝtonminejoj [ili] krevigis grandajn ŝtonegojn per
kojnoj
[1];
la malbenita kojno elglitis kaj la fendo tiel rapide fermiĝis, ke mi ne povis
plu eltiri mian […] barbon
[2];
la trunko cedis al la kojno
[3];
oni elbatas kojnon per kojno
(novaj ĉagrenoj forgesigas la antaŭajn;
vundo)
PrV
.
kejlo,
konuso2,
tenono
1.
B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, Ĉapitro XXIII
2. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, trad. Kazimierz Bein: Elektitaj Fabeloj de Fratoj Grimm, Neĝulino kaj Rozulino
3. trad. Ferenc Szilágyi: Vespera ruĝo anoncas ventegon, Jan Fridegård
2. Jakob Grimm, Wilhelm Grimm, trad. Kazimierz Bein: Elektitaj Fabeloj de Fratoj Grimm, Neĝulino kaj Rozulino
3. trad. Ferenc Szilágyi: Vespera ruĝo anoncas ventegon, Jan Fridegård
- angle:
- wedge, chock, block
- beloruse:
- клін
- bretone:
- genn
- ĉeĥe:
- klín, kolík
- ĉine:
- 楔形物 [xiēxíngwù]
- france:
- coin (instrument) oni elbatas ~on per ~o: un clou chasse l'autre.
- germane:
- Keil
- japane:
- くさび, くさび形のもの [くさびかたのもの]
- nederlande:
- keg, wig, spie oni elbatas ~on per ~o: een nieuwe wonde doet de oude vergeten.
- pole:
- klin
- rumane:
- pană (unealtă)
- ruse:
- клин oni elbatas ~on per ~o: клин клином вышибают.
- slovake:
- klin
- ukraine:
- клин
kojniĝi
kojnumi
(tr)
-
Preme enmeti inter:
[ĝi] estis kojnuminta ŝtonpecon inter du dentojn
[5].
kiel do mi nun malfermu mian kojnumiĝintan ilujon
[6]?
kejli
5.
E. R. Burroughs, trad. K. R. C. Sturmer:
Princino de Marso, 1938
6. Louis Beaucaire: Kruko kaj Baniko el Bervalo, Dissaltos la obstinaj baroj
6. Louis Beaucaire: Kruko kaj Baniko el Bervalo, Dissaltos la obstinaj baroj
- beloruse:
- закліноўваць, убіваць клін
- ĉeĥe:
- zaklínovat
- ĉine:
- 夹 [jiā], 卡 [qiǎ]
- france:
- coincer, encogner
- germane:
- verkeilen
- japane:
- くさび止めにする [くさびとどめにする]
- pole:
- klinować
- rumane:
- bloca
- slovake:
- zaklinovať
- ukraine:
- забивати клин, заклинювати
kojnoskribo, kojnoforma skribo
- Okcidentazia grupo de skribsistemoj, unue uzita de la sumeroj, konsistantaj el triangulaj, kojnosimilaj signoj: du tekstoj skribitaj en speco de kojnoskribo, ankoraŭ ne deĉifritaj [7]; la kojnoforma skribo, kiun oni skribis sur argilaj tabuloj [8].
7.
Monato, Hans B. Welling: Nesuspektindaj flutistoj, 2014
8. T. Genty: Emesal: ĉu la plej antikva planlingvo?, Monato, 2014
8. T. Genty: Emesal: ĉu la plej antikva planlingvo?, Monato, 2014
- angle:
- cuneiform
- beloruse:
- клінапіс
- bretone:
- skritur gennheñvel
- ĉeĥe:
- klínové písmo
- ĉine:
- 楔形文字 [xièxíngwénzì]
- france:
- écriture cunéiforme
- germane:
- Keilschrift
- japane:
- 楔形文字書法 [くさびかたもじしょほう]
- nederlande:
- spijkerschrift
- pole:
- pismo klinowe
- rumane:
- scriere cuneiformă
- ruse:
- клинопись
- slovake:
- klinové písmo