^*kamen/o

^*kameno

: Parto de ĉambro, kie oni aranĝis por hejtado, kuirado aŭ aliaj celoj, masonitan aŭ metalan aparaton, konsistantan el fajrujo kaj fumtubo: sur la kameno inter du potoj staras fera kaldrono […] en kiu sin trovas bolanta akvo [1]; fajro brulis en lia kameno eĉ en somero [2]; la tuta papero estis metita en la kamenon, por esti forbruligita [3]; kuraĝa mieno antaŭ propra kameno ^PrV; du sinjoroj en unu bieno, du mastrinoj ĉe unu kameno neniam vivas sen reciproka malbeno ^PrV. forno, kamenkapuĉo, kamentubo, kamentubisto

1. L. L. Zamenhof: Fundamento de Esperanto, Ekzercaro, § 25
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, La vento rakontas pri Valdemaro Doe kaj pri liaj filinoj
3. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Lino