hurl/i ^PV

hurli

(ntr)

1.: (p.p. bestoj, plejofte hundedoj) Aŭdigi blekon similan al tiu de lupo: kato miris ⫽ pri la hundo foje, ⫽ ke li kontraŭ luno ⫽ hurlas boje [1]; la dia poeto kaj kantisto komponis novan himnon al Venuso, kompare kun kiu tiu de Lucretius estas nur hurletado de jara lupido [2]; kokoj kokerikis, porkoj ŝirkriis, hundo hurlis al matena suno [3]. hojli, tirbojiululi
2.: (pri homoj) Longe, orel- kaj korŝire krii pro doloro, emocio, teruriĝo ks: la amaso hurlis per senkohera voĉo [4]; ĉe ĉiuj pordegoj oni aŭdis malesperan hurladon (kp ululo) de virinoj, vokantaj la karajn nomojn de tiuj, kiuj pereis [5]; okulojn mortantajn ŝi alkroĉis al tiuj senmovaj sanktaj okuloj, hurletante plende [6]; nenio estas vi, nenio, ⫽ se, pri la senco sen konscio, ⫽ vi hurlas pri la „nova sento“! [7]; „Persone“ ne estas tipa hurlanta, gitarfrapanta rokbando [8].
3.: (p.p. malvivaĵoj) Estigi longan bruon similan al hurlado: Ventoj, hurlas, falas Sur kampojn, renversiĝas, baraktas [9]; Vento, ŝtormo, alarmilo hurlas. Nenie tromboj hurlas, nenie flagroj ŝvebas: ⫽ nek akvoturno glaŭka, nek kava tru' engluta [10].

1. S. Urban: Hundo kaj kato, en: Nova Ezopo, 1961
2. Henryk Sienkiewicz, trad. Lidia Zamenhof: Quo Vadis, Ĉapitro VII
3. Choe Taesok: Subĉiela leciono
4. Sándor Szathmári: Vojaĝo al Kazohinio, Dekkvina Ĉapitro
5. Henryk Sienkiewicz, trad. Lidia Zamenhof: Quo Vadis, Ĉapitro XLIV
6. Władysław Reymont, trad. Kazimierz Bein: La Lasta, La Lasta
7. Kalocsay: En Amara Horo
8. Danjelo Gibbons: Persone liveras, Monato, 1999/07, p. 24
9. Adam Mickiewicz, trad. Antoni Grabowski: Sinjoro Tadeo, Libro X.
10. J. Francis: La kosmo, I. La komenco