holaZ , halo
hola, halo
(interjekcio)
- 1.
-
Alvoko
por kapti atenton, haltigi ktp:
he! hola! kiaj vizaĝoj tio ĉi estas?
[1].
he,
ha,
ho - 2.
- Saluto, ĉe telefono por signali pretecon aŭskulti: Viktor ne levis la aŭskultilon, sed Milena levis ĝin kaj ĉiam per glacia voĉo ŝi diris: „halo” [2].
Rim.:
Por eviti konfuzon kun halo
(salono), la aŭtoroj de PIV3 inventis la interjekcion „lo“ kaj rekomendas
aldoni spacon („ha lo!“):
„rrrrrrr-n.” sonas via telefono ‐ „lo! ha lo!” ‐ „parolas mi, estas mi.”
[3]
1.
Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Tria
2. Monato, Julian Modest: La memmortigo de Tanja
3. Monato, Isikawa Takasi: La plej trompiĝema lando
2. Monato, Julian Modest: La memmortigo de Tanja
3. Monato, Isikawa Takasi: La plej trompiĝema lando
- angle:
- hello, hey
- beloruse:
- гэй
- bulgare:
- ало
- ĉine:
- 嘿 [hēi], 喂 [wèi]
- france:
- holà
- germane:
- hallo
- hebree:
- הלו
- hungare:
- halló
- itale:
- ehi, scusi
- japane:
- ホール [ほーる], 大広間 [おおひろま], 市場 [しじょう], 市場の建物 [いちばのたてもの]
- nederlande:
- hallo
- portugale:
- olá
- ruse:
- эй
- tibete:
- འདུ་ཁང་
- ukraine:
- хол, великий зал