dun/o
duno
-
Amaso da
sablo formita de vento:
apudmara duno;
dezerta duno;
tiam la sabloblovado ĉesiĝis sed la dunoj
ĉiam ankoraŭ staras
[1];
grandaj sablaj dunoj staris tie tiel same kiel hejme ĉe
la Norda maro [...] kiamaniere ili venis ĉi
tien, tri mejlojn internen de la lando, kaj estis tiel
same altaj kaj grandaj kiel ĉe la bordo?
[2]
dezerto
digo
1.
H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
- angle:
- dune
- beloruse:
- дзюна dezerta ~o: бархан.
- bulgare:
- дюна
- ĉeĥe:
- duna (písečná)
- ĉine:
- 沙丘 [shāqiū]
- france:
- dune
- germane:
- Düne dezerta ~o: Düne.
- hebree:
- חולית, דיונה
- hispane:
- duna
- hungare:
- dűne, homokbucka
- japane:
- 砂丘 [さきゅう]
- nederlande:
- duin
- pole:
- wydma, diuna
- portugale:
- duna
- ruse:
- дюна dezerta ~o: бархан.
- slovake:
- duna, pieskový násyp
- ukraine:
- дюна