^*dors/o ^PV

1.

Malantaŭa parto de la homa korpo, de ŝultroj ĝis pelvo: mortigi iun de post la dorso; viajn malamikojn mi turnos al vi dorse [1]; li demetis de la dorso (post porti ĝin surdorse) la tablon, starigis ĝin antaŭ sin kaj diris: Kovru vin! [2]; bastonoj, kiuj falis sur mian dorson (batante) [3]; (figure) malsati tiel, ke lia ventro enfalis ĝis la dorso [4]; (figure) montri, turni la dorson al iu (montri sian malŝaton); (figure) post la dorso de iu (perfide, kaŝe). draŝi.

2.

Supera parto de la korpo de bestoj, de kapo ĝis postaĵo: grimpi sur la dorson de ĉevalo; la kato ĝibigis la dorson; la skarabo [...] falis sur la dorson kaj baraktis per la piedetoj [5]; la bastono, levita super la dorso de l' bruto aŭ sklavo [6]; ŝi ĵus rajdis trans senarbarejon, kiam la terurulo [...] levis ŝin de la dorso de la virinĉevalo kaj tiris ŝin kun si [7].

3.

(figure) Malantaŭa parto de objekto, kontraste al fronto¹: dorso de klingo, de libro, de mano, de folio; mi […] ekfumis, rektiĝante kaj min apogante al la seĝdorso [8]. reverso.

4.

(figure) Supera kurba parto de kuŝanta objekto: la nuda dorso de l' monto; la ŝaŭmaj dorsoj de la ondoj..

Duope, kun dorso turnita al la alia kaj rigardante en malaj direktoj: ŝia patro diris nenion, kaj ili sidis dors-al-dorse sur la malseka ŝtono [9]. frontalfronte

Returnen: la anasoj iris dorsen kaj puŝis unu la alian [10]; la ministo apogis sin dorsen [11]; li ŝanceliĝis dorsen kaj falis [12]; Bastjano kuŝigis sin dorsen kaj fermis la okuloj [13]; rigardi kun dorsen klinitaj kapoj supren en la noktoĉielon [14].

Dorsen: li turniĝis dorse al la kasejoj kaj al la proksimiĝanta virino, kaj ekmarŝis [15].

(prepoziciaĵo)

Malantaŭ, en la dorsa direkto de: dorse de ili ondiĝis servista rumoro [16].