braĝ/o
braĝo
- 1.
-
Ardaj ligno- aŭ karbopecoj, jam duone konsumitaj kaj ne
plu ĵetantaj flamon:
fajrobrigadistoj alvenas kiam ĉio forbrulis,
ĝustatempe por
observi la subcindrajn braĝojn[1].
karbeto,
karbardaĵo.
- 2.
-
Tiaj samaj pecoj, estingitaj antaŭ plena konsumiĝo
kaj
uzataj kiel bruligaĵo.
karbeto,
lignokarbo.
1.
Hamza
Baksić: La fino de la mondo komenciĝas en Sarajevo, Monato, jaro 1993a, numero 10a, p. 8a
- angle:
- charcoal
- beloruse:
- вугаль, вугольле, галавешкі, жар
- france:
- 1. braise 2. charbon de bois
- germane:
- 1. Glut 2. Holzkohle
- hispane:
- brasa
- hungare:
- 1. parázs 2. faszén
- pole:
- 1. węgle 2. węgiel drzewny
- ruse:
- 1. раскалённые
угли, жар 2. угли, головешки
- ukraine:
- жар
braĝujo
-
Metala aĵura fajrujo,
ofte portebla kaj metita sur piedo, uzata por teni ardajn
braĝojn
kaj servi kiel hejtilo.
- beloruse:
- ачаг, жароўня
- france:
- brasero
- germane:
- Brasero
- hispane:
- brasero
- hungare:
- parázsüst, mangál
- ruse:
- очаг, жаровня
administraj notoj
~o:
Mankas dua fontindiko.
~ujo:
Mankas fontindiko.
~ujo:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.