^*band/o

1.

Malgranda grupo^1.a kune vaganta, facile moviĝanta:

a)

Kune irantaj homoj: bando da junuloj; sekvis bando da migrantaj fraŭlinoj, kiuj venis el la virinejo „ĉe la Azeno“ en Würzburg kaj iris al la Roza Valo [1]; la kantoj kaj krioj de malfruiĝinta bando de diboĉantoj [2].

b)

Grupo da kune vivantaj kaj kune agantaj (migrantaj, ĉasantaj) negrandaj bestoj: li arkpafis la sovaĝajn birdojn, kies kriemaj bandoj rondflugis multenombre [3]; li iam estis ĉasita de bando da hundoj en tombejon ie sur la bordoj de Gango [4]. grego, roto³

2.

(figure) Aro da homoj havantajn komunajn interesojn, ideojn, celojn: neniam en ia ajn urbo viglis tia bando da petoluloj, kian ni formis [5]; li devus dum la tuta enketo labori kun bando da eksterlandaj funkciuloj, pri kies metodoj, principoj kaj pensmanieroj li scias nenion [6]; Mi Apolonon petis, li forigu ⫽ De mia flanko la teruran bandon ⫽ De l’ venĝfantomoj [7]; aliaj verkoj … tiel plenas de sentencoj de Aristotelo, Platono kaj la tuta bando de filozofoj, ke la legantoj profunde impresiĝas […] [8].

3.

Malgranda muzikgrupo kuniranta, kunlunda: nova esperanta rokbando [9]. trupo ^1.a

4.

Pluraj uloj ordinare obeantaj unu ĉefulon, minacaj, misfaraj; grupaĉo: tutaj bandoj da rabistoj [10]; saĝaj homoj […] foriru el tiu ĉi krima bando [11]. bandaĉo

Bando ⁴: defendi sian organizon kontraŭ faŝista bandaĉo [12]; la plej terura brulego de tiu urbo, komencita kaj daŭrigita de la perfido kaj malico de papa bandaĉo [13].

Unuopa ulo el bando:

a)

„Povus esti simple“ estas la unua vera rokmuzika disko […] verkita kaj aranĝita de la bandanoj mem [14].

b)

ribelemaj bandanoj […] asertis, ke nenia estro havas la rajton tiel senigi la kunularon je tiel bela kaptaĵo [15]. bandito

Muzikgrupo ludanta ĵazmuzikon: eta bando el unu blovisto, unu drumisto, unu kontrabasisto kaj ĝis 5 homoj, aŭ granda bando ĝis 20 aŭ 25-homa: aperis ĵazbando kaj salonorkestroj, kiuj muzikis fokstroton [...] kaj sambojn [16]; la pianon oni ŝlosis, la ĵazbando disiris [17].