Antioĥi/o PIV1

Antioĥio

HISKRI
Nomo de pluraj antikvaj urboj, aparte la ĉefurbo de la tiama Sirio, ĉe Mediteraneo nordoriente de la insulo Kipro, de kiu eliris la kristanismo: tra interna Anatolio, laŭ Efezo, Tarso kaj Antioĥio, la urbo, kie unuafoje la sekvantoj de Jesuo ricevis la nomon kristanoj [1]; ĉe la solenaĵo la unuan de junio ĉeestis inter aliaj la patriarĥoj de Konstantinopolo, Jerusalemo, Ateno, Kipro, Bulgario, Rumanio, Pollando kaj Antioĥio [2].
Rim.: En NT la nomo estas skribita en neesperantigita formo „Antioĥia“
1. Monato, Armando Zecchin: Pedalante al Jerusalemo, 2007
2. Monato, Bardhyl Selimi: Malsanktaj komentoj dum sankta ceremonio, 2014
angle:
Antioch
beloruse:
Антыёхія
france:
Antioche
germane:
Antiochia (am Orontes)
malnovgreke:
Ἀντιόχεια (ἡ ἐπὶ Ὀρόντου)
pole:
Antiochia
ukraine:
Антіохія

administraj notoj