holaZ , halo

hola, halo

(interjekcio)
1.
Alvoko por kapti atenton, haltigi ktp: he! hola! kiaj vizaĝoj tio ĉi estas? [1]. VD:he, ha, ho
2.
Saluto, ĉe telefono por signali pretecon aŭskulti: Viktor ne levis la aŭskultilon, sed Milena levis ĝin kaj ĉiam per glacia voĉo ŝi diris: „halo[2].
Rim.: Por eviti konfuzon kun halo (salono), la aŭtoroj de PIV3 inventis la interjekcion „lo“ kaj rekomendas aldoni spacon („ha lo!“): „rrrrrrr-n.” sonas via telefono ‐ „lo! ha lo!” ‐ „parolas mi, estas mi.” [3]
angle:
hello, hey
beloruse:
гэй
bulgare:
ало
ĉine:
[hēi], 喂 [wèi]
france:
holà
germane:
hallo
hebree:
הלו
hungare:
halló
itale:
ehi, scusi
japane:
ホール [ほーる], 大広間 [おおひろま], 市場 [しじょう], 市場の建物 [いちばのたてもの]
nederlande:
hallo
portugale:
olá
ruse:
эй
tibete:
འདུ་ཁང་
ukraine:
хол, великий зал

administraj notoj