braĝ/o
braĝo
- 1.
-
Ardaj ligno- aŭ karbopecoj, jam duone konsumitaj kaj ne
plu ĵetantaj flamon:
fajrobrigadistoj alvenas kiam ĉio forbrulis,
ĝustatempe por observi la subcindrajn braĝojn
[1];
sur bretaro viciĝas jam rustiĝintaj braĝ-gladiloj
[2];
alia forno pli simpla […] uzas karbon, kiun oni braĝigas por kuiri
la manĝaĵon
[3];
respondante per siaj braĝaj okuloj
[4].
karbeto,
karbardaĵo - 2.
-
Tiaj samaj pecoj, estingitaj antaŭ plena konsumiĝo
kaj uzataj kiel bruligaĵo
karbeto,
lignokarbo.
1.
Hamza Baksić: La fino de la mondo komenciĝas en Sarajevo, Monato, jaro 1993a, numero 10a, p. 8a
2. Monato, Laimius Stražnickas: Kolekti antikvaĵojn, 2004
3. Monato, Gbeglo Koffi/pg: Fornoj kaj formoj, 2006
4. Jorge Camacho: La Majstro kaj Martinelli, Ĉapitro 9
2. Monato, Laimius Stražnickas: Kolekti antikvaĵojn, 2004
3. Monato, Gbeglo Koffi/pg: Fornoj kaj formoj, 2006
4. Jorge Camacho: La Majstro kaj Martinelli, Ĉapitro 9
- angle:
- charcoal
- beloruse:
- вугаль, вугольле, галавешкі, жар
- france:
- 1. braise 2. charbon de bois
- germane:
- 1. Glut 2. Holzkohle
- hispane:
- brasa
- hungare:
- 1. parázs 2. faszén
- japane:
- おき, 消し炭 [けしずみ]
- pole:
- 1. węgle 2. węgiel drzewny
- ruse:
- 1. раскалённые угли, жар 2. угли, головешки
- ukraine:
- жар