tor/o

toro

1.
MATPV Surfaco, naskita de cirklo rotacianta ĉirkaŭ rekto, kiu situas en la ebeno de la cirklo, sed ĝin ne sekcas; solido, kiun limas tia surfaco: toro estas homeomorfia al la kartezia produto de du cirkloj; pli ĝenerale, n-dimensian toron oni nomas la kartezian produton de n cirkloj.
Rim.: Bricard [1] ĉi-sence uzas formon „toruso“, troviĝanta ankaŭ en [2].
2.
ARKI Modluro, ronda elstaraĵo ĉirkaŭ kolono.
1. Raoul Bricard: Matematika Terminaro kaj Krestomatio, p. 30
2. Olav Reiersøl: Matematika kaj Stokastika Terminaro Esperanta, p. 53
angle:
1. torus, toroid 2. torus
beloruse:
1. тор 2. торус (арх.)
ĉeĥe:
anuloid, kruhový prstenec, torus
ĉine:
环面 [huánmiàn], 環面 [huánmiàn]
france:
tore
germane:
1. Torus, Ringfläche
hispane:
toro (arquitectura), bocel 1. toro (geometría)
hungare:
1. tórusz, gyűrűfelület 2. párnatag (oszlopon)
japane:
玉縁 [たまえん], 円環面 [えんかんめん], トーラス
nederlande:
2. voetring (v.e.zuil)
pole:
1. torus
portugale:
1. toro 2. toro
ruse:
1. тор 2. торус, полукруглый фриз
slovake:
kruhový prstenec, torus
ukraine:
тор, кільце, валик

administraj notoj

~o: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.