^*tiu^UV

1.

(adjektivo)
La montrata: mi ne konas tiun homon; ne timu tiun hundeton; tiu monto ne estas tre alta; gigantoj estis sur la tero en tiu tempo [1]; tiuj viroj etendis siajn manojn [2]; tiu Johano havis sian vestaĵon el kamelaj haroj [3]; kiam vi faris tiun aferon? [4]; kun tiu papero mi ekiris […] al la komercisto ^DL ; la kalkulantoj forgesis tiun simplan leĝon ^DL .

2.

(pronomo)
La montrata homo aŭ dirita afero: tiu estas mia amiko; ĉi tiu legas, tiu skribas kaj la aliaj dormas; kiu vivos, tiu vidos ^PrV ; al tiu ĉio cedas, kiu monon posedas ^PrV ; kiu rompis, tiu pagu ^PrV ; se li estas tiu, kiun mi atendas, sendu lin al mi ^DL ; tiuj, kiuj trovas, ke mia lingvo estas inda je lerno, […] lernas la lingvon sen ia atendo ^DL .

3.

(pronomo)
Pronomo uzata por eviti ripeton de jam aperinta substantivo, atribuante al ĝi novan trajton: Estas neniu pli fidela koro en la mondo ol tiu de Alfred! [5]. tia⁵

1.

(adjektivo)
La montrata, pli proksima al la parolanto ol la indikita de nuda „tiu“ aŭ „tiu malĉi“: tiu ĉi libro havas sesdek paĝojn [6]; tiuj ĉi du amikoj promenas ĉiam duope [7]; jen ĉi tiu mizerulo vokis [8]; elirigu ilin el ĉi tiu loko [9]; Johano […] de tiu ĉi momento fariĝis malĝoja kaj eksilentis [10].

2.

(pronomo)
La montrata homo aŭ dirita afero, proksima al la parolanto: la Eternulo faligis profundan dormon sur la homon, kaj ĉi tiu endormiĝis [11]; li ellasis la kolombon, kaj ĉi tiu jam ne plu revenis al li [12]; ĉi tiu, fikse rigardante lin kaj timante, diris […] [13]

Iuj disaj, ajnaj, kelkaj: pri Cion oni diras: tiu kaj tiu tie naskiĝis [14]; doktoro Ĉioscia, kiu loĝas en tiu kaj tiu vilaĝo [15]; estas sensence diri, ke iu kaj tiu lingvo „estas tre malnova lingvo“ [16]; mia dungonto rakontis, kiom tiu kaj tiu gajnis per la vendado [17]. iam kaj tiam, ie kaj tie