*timon/o PV
*timono
- Longa ligna stango fiksita horizontale ĉe la antaŭo de veturilo kaj al kiu oni jungas la ĉevalojn: li prenis la timonojn de la veturilo, kaj ŝajne indiferente kaj nesuspekteme forruladis ĝin Iŝtar ; Johan' la Brava la timonon prenis, / Ĉaron kvazaŭ lude el la koto trenis [1].
1.
S. Petőfi, trad. K. Kalocsay:
Johano la brava, 1984
- angle:
- drawbar
- beloruse:
- дышаль, аглобля
- ĉeĥe:
- oj (vozu)
- ĉine:
- 轅 [yuán], 辕 [yuán]
- france:
- timon
- germane:
- Deichsel
- hungare:
- kocsirúd, szekérrúd
- japane:
- かじ棒 [かじぼう], ながえ
- nederlande:
- dissel
- pole:
- dyszel
- portugale:
- timão (de carro), lança
- ruse:
- дышло, оглобля
- slovake:
- oje
- ukraine:
- дишель, голобля