tetrarĥ/o ^NT , tetrark/o ^PIV1

tetrarĥo, tetrarko

Reganto pri kvarono de iu lando, kutima dum iom da tempo i.a. en antikva Romio kaj Palestino: en tiu tempo la tetrarĥo Herodo aŭdis la famon pri Jesuo [1]; Lisanio tetrarĥo de Abilene [2]; frato Filipo tetrarko de regionoj Itureo kaj Traĥonitido, kaj Lisanio tetrarko de Abilenio [3].

Rim.: En „La Rabistoj“, Z. tradukas la nocion per kvaronprinco: Herodo, la kvaronprinco [4].

duko

1. La Nova Testamento, Mateo 14:1
2. La Nova Testamento, Luko 3:1
3. 2a Dimanĉo De Advento
4. Frederiko Schiller, trad. L. L. Zamenhof: La rabistoj, Akto Unua

angle:

Tetrach

beloruse:

тэтрарх

france:

Tétrach

germane:

Tetrach

pole:

tetrarcha

ukraine:

тетрарх