*sup/o PV
*supo
Manĝaĵo konsistanta el akvo,
en kiu oni kuiris legomojn kaj ankaŭ kelkfoje viandon:
inter la mano ĝis la buŝo
ofte disverŝiĝas la supo
(la esperitaĵo ne efektiviĝas.
interspaco,
tro frue)
PrV
.
- angle:
- soup
- beloruse:
- суп, поліўка
- bulgare:
- супа
- ĉeĥe:
- polévka
- ĉine:
- 汤 [tāng]
- france:
- potage, soupe
- germane:
- Suppe
- hebree:
- מרק
- hispane:
- sopa
- hungare:
- leves
- indonezie:
- sup
- japane:
- スープ [すーぷ]
- kroate:
- juha
- nederlande:
- soep
- pole:
- zupa
- ruse:
- суп, похлёбка
- slovake:
- polievka
- svede:
- soppa
- tibete:
- ཐུག་པ་
- turke:
- çorba
- ukraine:
- суп, юшка
supujo
- Ordinare iom dika vazo kun kovrilo, en kiu oni tenas supon: sur la tablo apud negranda globforma samovaro staris supujo kun malvarma brasiksupo [1].
1.
A. Ĉeĥov, trad. A. Korĵenkov:
Sveda alumeto, 2004-2010
- beloruse:
- супніца
- france:
- soupière
- japane:
- スープばち [すーぷばち]
- pole:
- waza