^*spron/o ^PV

1.

Metala pikilo, kiun rajdanto fiksas ĉe sia kalkanumo por instigi ĉevalon aŭ rajdbeston: salti tiel vivege, kiel ĉevalo neatendite frapita per sprono ^FdO ; la meleagro, kiu naskiĝis kun spronoj (ergoto²j) kaj tial imagis al si, ke li estas reĝo [1]; la moŝto sinjoro ekpikas sian ĉevalon per sprono kaj agrable galopas tra la estinta grenkampo [2].

2.

(figure) Stimulilo: tiu promeso estis por li sprono^B ; tio estas kiel la antaŭspronoj de la kolosaj obstakloj, kiujn ni devas venki [3].

3.

Longa, kava kaj pinta elstaraĵo de iuj floroj:

(tr)

1.

Instigi per sprono: flankojn de l' ĉevaloj ili akre spronis [4]; akvilegio estas staŭdo kun […] floroj provizitaj per pli-malpli longaj spronoj [5].

2.

(figure) Instigi, stimuli, peli: (figure) la bezono de monaj rimedoj por la ŝtato spronas politikistojn tion debati [6]; viaj laŭdaj vortoj spronos la kunlaborantojn [7]; amikeco spronas amikecon [8]; (figure) sensava morneco de la pensoj, al kiu nenia spronado per la fantazio povis altrudi iom da majesto [9];

(komune)

Delfinio: multaj specioj [de delfinio] kaj varioj estas ĝardene kulturataj. (kavalirsprono) [10]; la floroj spiris bunte, gracie […] gladioloj, dalioj, alaŭdospronoj [11].