perfekt/o
perfekto
Verba tempo
uzata en kelkaj lingvoj por montri rezultaton de ago
tute plenumita, ne precizigante kiam ĝi plenumiĝis:
verboformoj, intence ellasitaj el Esperanto de Zamenhof: perfekto,
pluskvamperfekto, imperfekto k.a.
[1]
preterito
imperfektoRim.: Ekzistas nenia logika rilato inter la gramatika termino perfekto kaj la fundamenta radiko „perfekt/“. Tute prave Kabe en sia vortaroVdE apartigas la gramatikan terminon en apartan artikolon, kiel homonimon. Iam en Latino inter tiuj vortoj ekzistis etimologia rilato, sed nun en Esperanto ili estas puraj homonimoj. [Sergio Pokrovskij]
1.
Monato, Donald Broadribb: Nova krimromano el Aŭstralio
- angle:
- perfect
- beloruse:
- час прошлы закончаны, пэрфэкт
- bretone:
- amzer amdremenet kevrennek
- ĉeĥe:
- minulý čas, perfektum
- france:
- parfait (gram.)
- germane:
- Perfekt
- hispane:
- perfecto
- hungare:
- befejezett múlt idő, perfektum
- japane:
- 完全 [かんぜん], 完了 [ワンラ]
- nederlande:
- perfectum, voltooid tegenwoordige tijd
- pole:
- czas przeszły dokonany
- rumane:
- perfect
- ruse:
- прошедшее совершенное время, перфект
- slovake:
- minulý čas
- ukraine:
- перфект, минулий доконаний час