partikular/a PVEF

partikulara

(malofte)
1.
POL Koncernanta nur minoritaton (en popolo, en ŝtato): la tutmonda unuecigo (foje rulpremila) unuflanke kaj […] lokaj partikularismoj (kp sendependismo, separatismo) (foje najbar-buĉoj) aliflanke [1].
2.
(evitinde) Aparta2: ĉi sinripeta sonĝo havis la partikularaĵon esti memorebla interne de la sonĝo mem [2]; difinita socio kreas lingvon, kiu poste helpas pludaŭrigi kelkajn partikularaĵojn pro propraj kvalitoj kaj pere de la kulturo kiun ĝi disvastigas [3].
1. La Ondo de Esperanto, 2002, № 10
2. G. García Márquez, trad. F. de Diego: Cent Jaroj da Soleco, 1992
3. Monato, Clair Mahé: La okcitana lingvo, 2006
beloruse:
партыкулярны, асобны
ĉeĥe:
partikulární, separativní, zvláštní
france:
singulier (particulier)
germane:
1. partikular ~ismo: Partikularismus, Partikularinteresse.
japane:
分離独立的な [ぶんりどくりつてきな], 自己中心的な [じこちゅうしんてきな], 排他的な [はいたてきな]
pole:
odrębny
rumane:
separat
slovake:
partikulárny, separatívny, zvláštny
ukraine:
партикулярний

administraj notoj