omen/o ^PIV1

omeno

: Spontanee aperanta aŭguro, pliofte malfavora: ĉi omenoj, […] laŭ mia modesta opinio, ne havas pli da rilato kun nia sorto, ol la pasint-jaraj nuboj [1]; la nomo de erao estis ŝanĝita tute kaprice, kiam kataklismo plagis la popolon, […] por ekzorci la landon pro malbona omeno [2].

1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, parto 2a, ĉapitro 73a, p. 803a
2. Yamasaki Seikô: Ĉu vere kristana erao?, Monato, 2000/04, p. 17

beloruse:: знак, прадвесьце (звычайна нядобрае)
bulgare:: знак
ĉeĥe:: předzvěst, věštba, znamení
ĉine:: 預兆 [yùzhào], 预兆 [yùzhào], 异兆 [yìzhào], 異兆 [yìzhào], 禨 [jī], 先兆 [xiānzhào], 兆头 [zhàotou], 兆頭 [zhàotou], 前兆 [qiánzhào]
france:: présage (défavorable), signe prémonitoire
germane:: Omen, Vorzeichen
hungare:: intő jel, rosz előjel, ómen
nederlande:: omen, voorteken
pole:: omen, zapowiedź, zły znak
portugale:: mau agouro
rumane:: augur, anunț, semn rău
ruse:: предзнаменование (обычно недоброе)
slovake:: predzvesť, veštba, znamenie
svede:: omen, järtecken
ukraine:: передвістя, передвістка, призвістка, ознака, прикмета

: Aŭgura, signifoplena: vi flegas kulturon per via aktivado por renaskiĝo de eŭropa kulturo […] via apero en ĉi eŭropa kaj epoka trapasejo en Eŭropa Lingvojaro estas omena [3]. sinistra

3. La Ondo de Esperanto, 2003, № 2 (100)