okej, o kej

(ekkrio)

Bone, konsentite, en ordo: okej, mi komprenas [1]; - do, ĉu ni iru? - okej! [2]; o kej, la manon al vi mi cedas [3].

Rim.: Bertilo Wennergren skribis en Plena Manlibro de Esperanta Gramatiko, ke la literumo okej estas erara kaj oni devus skribi o kej, ĉar oni ĉiam efektive elparolas la vorton kun akcento je la lasta silabo. [4]

Rim.: Konsiderinda kvanto da esperantistoj evitas ĉi tiun vorton, kaj preferas anstataŭe uzi alternativojn kiel bone, en ordo, enorde, kaj similaj.