minc/a PIV1
minca
(malofte)
-
Maldika, mallarĝa:
la olda servistino nigravesta paŭtis, kun la mincaj lipoj
kunfermitaj
[1].
Rafo iom post iom korinklinis al tiu minca kaj rigida ĉarma junulino
[2];
en la felisaj okuletoj [li] vidiĝis minca kaj senbarba, preskaŭ
alabastra
MMa
;
ni ne plu bezonas misuzi nian mincan inteligentecon por provi komprenon pri
praaj okazintaĵoj
[3].
magra1,
svelta
1.
Jon Mirande, trad. Joxemari Sarasua: La Baptofilino, Fonto, jaro 2002a, p. 15a
2. Shi Chengtai: La kompensa kiso, Monato, 1995/06, p. 27
3. Gilbert Ledon: Ovo kaj kokino, Monato, 2001/11, p. 5
2. Shi Chengtai: La kompensa kiso, Monato, 1995/06, p. 27
3. Gilbert Ledon: Ovo kaj kokino, Monato, 2001/11, p. 5
- beloruse:
- худы
- ĉeĥe:
- tenký (lit.)
- ĉine:
- 細 [xì], 细 [xì], 瘦 [shòu]
- france:
- fin (peu épais), fluet, menu (fluet), mince
- germane:
- mager, dünn, dürr
- hungare:
- vékony, sovány
- katalune:
- prim, minso
- nederlande:
- mager, dun
- perse:
- باریک، لاغر
- portugale:
- fino, delicado, delgado
- slovake:
- tenký
- ukraine:
- тонкий