*markot/o
*markoto
- 1.
Vegetaĵido kreskanta el branĉo tuŝanta la teron kaj tie radikanta:
tio estas markoto de Mia plantado
[1].
- 2.
- (figure) Ido, idaro: eliros markoto el la trunko de Jiŝaj [2].
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 60:21
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 11:1
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Jesaja 11:1
- angle:
- 1. layer
- beloruse:
- парастак, атожылак 1. адводак
- ĉeĥe:
- hříženec, zakořeněná odnož, šlahoun
- france:
- 1. marcotte 2. rejeton
- germane:
- Ableger
- hungare:
- bujtvány
- katalune:
- 1. capficat, murgó
- nederlande:
- aflegger, loot
- pole:
- szczep (rośl.), odkład, pęd
- portugale:
- descendência 1. alporque, mergulhia
- rumane:
- tulpina (planta)
- ruse:
- побег (растения) 1. отводок
- slovake:
- odnož, výhonok, šľahúň
markoti ↝
(tr)
- Fari markoton, kuŝigante branĉon en tero: markoti dianton; markoti rozujon.
- angle:
- layer
- ĉeĥe:
- množit hřížením
- france:
- marcotter
- hungare:
- bujt, bujtással szaporít
- katalune:
- capficar, murgonar
- nederlande:
- afleggen
- pole:
- ablegrować
- rumane:
- strat
- ruse:
- разводить отводками
- slovake:
- množiť odnožovaním