^*konfit/i ^UV

(tr)

Prepari fruktojn, restadigante ilin en densa siropo, kiu ilin penetras kaj konservas: konfitita cedrato [1]; [ŝi] sciis tre bone konfiti kaj sekigi fruktojn [2].

Frandaĵo, konsistanta el fruktoj, pecigitaj aŭ ne, kuiritaj kun rafinita aŭ kristaligita sukero, kaj konservitaj en la siropo, kiun ilia suko faris kun la fandita sukero: mi trinkis teon kun kuko kaj konfitaĵo [3]; la paĝioj antaŭmetis al li konfitaĵon kaj spiconuksojn [4]; brilis vitraj vazoj kun konfitaĵoj, preparitaj en la pasinta jaro [5].

Rim.: Ne konfuzu kun la marmelado, kiu estas fruktokaĉo, la ĵeleo, kiu estas koagulita fruktosuko, kaj la kompoto, kiu konsistas el fruktoj mallonge kuiritaj kaj malmulte sukeritaj.