koncili/o ^PV

Supera eklezia kunveno, por solvi demandojn pri dogmo kaj disciplino: la Trenta Koncilio (1546) [1]; la papo mem intencis realigi iujn reformojn en la eklezio kaj tial li kunvokis novan koncilion al la sudgermana urbo Konstanco [2]. laŭ la klasika tradicio oni recitis, redaktis kaj parkerigis [la tripitakon] dum pluraj sinsekvaj koncilioj (palie sangāyana), el kiuj la unua tuj post la morto de la Budho [3]. konvento, sinodo

Rim.: La PIV-oj difinas konciliojn kiel episkopajn kunvenojn, kio ne por ĉiuj konfesioj estas vera: en la antikvaj koncilioj la laikojn reprezentis la imperiestro, simile en la rusa ortodoksa eklezio parto da lokoj en la superaj lokaj koncilioj estas rezervata al la presbiteroj kaj laikoj (kontraste la malpli gravaj „ĉefpastraj koncilioj“, kiujn partoprenas nur la episkopoj, ĉefepiskopoj, metropolitoj kaj la patriarko). [Sergio Pokrovskij]

Rim.: Ne konfuzu kun konsilio.

1.

En la antikva eklezio, la kunveno de la episkopoj kaj patriarkoj reprezentantaj la tutan kristanan ekumenon: la ortodoksa eklezio agnoskas nur sep ekumenajn konciliojn.

2.

En katolikismo, ekumena koncilio¹ aŭ posta koncilio de la tuta romkatolika eklezio (kio el la vidpunkto de la ortodoksaj eklezioj estas loka koncilio de tiu eklezio): kaj vi aŭskultos krome la legadon de nia oficiala Dekreto, per kiu ni deklaras finita kaj fermita la duan ekumenan Vatikanan koncilion [4].

Supera eklezia kunveno de eklezia provinco aŭ landa eklezio: tion klare montras la verkaĵoj de la ekleziaj patroj, lokaj koncilioj, ekleziaj gvidantoj kaj mezepokaj teologoj [5].