kojne/o NePiv
kojneo
- 1.
Dialekto de la antikva greka lingvo, kiu iĝis komuna lingvo ĉirkaŭ
orienta Mediteraneo de 300 a.K. ĝis 400 p.K. proksimume:
en la helenisma periodo la komuna greka lingvo (kojneo), bazita sur la atika
dialekto, estis ekuzata en la tuta greklingva mondo inkluzive Kipron
[1];
multegaj negrekoj lernis kaj uzis la kojneon
[2].
- 2.
- (figure) Lingvo, kiu estis dialekto kaj iĝis interlingvo.
1.
Monato, Roberto Pigro: Kio estas la kipra silabaro?, 2014
2. L. B. Ross: De Linguarum Nominibus (A Martins et al.), soc.culture.esperanto, 1996-05-16
2. L. B. Ross: De Linguarum Nominibus (A Martins et al.), soc.culture.esperanto, 1996-05-16
- angle:
- koine
- beloruse:
- койнэ
- france:
- koinè
- germane:
- 1. Koine
- greke:
- 1. Κοινὴ (Ἑλληνική)
- malnovgreke:
- 1. ἡ κοινὴ διάλεκτος
- pole:
- koine, greka wspólna
- rumane:
- 1. limba greacă comună
- ruse:
- койне