hul/o SPV
hulo
- 1.
Mara ondomovo, estiĝanta sen ŝaŭmrompiĝo:
mirinda loko estas la erikejo, — li diris ĉirkaŭrigardante al la
ondanta montetaro, longaj verdaj huloj kun krestoj el zigzaga
granito suprenŝaŭmantaj je fantaziaj sputoj
[1];
popolamaso muĝanta kiel hulo
[2].
- 2.
La ĉefa strukturo kaj floskorpo de ŝipo
aŭ de hidroplano.
fuzelaĝo,
ŝelo
1.
A. Conan Doyle trad. W. Auld: La ĉashundo de la Baskerviloj, p. 69
2. Malproksime de Karakaso, la atingoj de la agrarreformo, Le Monde diplomatique en Esperanto 2002-2004
2. Malproksime de Karakaso, la atingoj de la agrarreformo, Le Monde diplomatique en Esperanto 2002-2004
- angle:
- 1. swell 2. hull
- beloruse:
- 1. зыб, зыбаньне 2. корпус (карабля, гідрапляна), фюзэляж
- ĉeĥe:
- 2. vlnění, čeření
- ĉine:
- 1. 澜 [lán] 2. 船身 [chuánshēn]
- france:
- 1. houle 2. coque (d'un navire, d'un hydravion)
- germane:
- 1. Dünung 2. Schiffskörper
- itale:
- 2. scafo
- japane:
- 船体 [せんたい], 機体 [きたい], うねり, 波浪 [はろう]
- nederlande:
- 2. romp (v.e.schip), scheepsromp
- portugale:
- 2. casco, quilha
- ruse:
- 1. мёртвая зыбь 2. корпус, фюзеляж
- slovake:
- 2. gondola lietadla, trup, člnku
- ukraine:
- брижі, хвилювання (на морі), корпус, фюзеляж