hu

(ekkrio)

1.: Ekkrio esprimanta ektimon, ekfroston ks: hu!, diris la malgranda Niko kaj ŝajnigis, kvazaŭ li ektimis [1]; hu, kiel glacie malvarme tie estis [2]! hu, vi min svenigas [3].
2.: Ekkrio por sentigi timon, por peli kortbirdojn ktp: hu, vi malgranduloj, oni bone aŭdas, kiel vi tremas de frosto [4]. huŝ

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Malgranda Niko kaj granda Niko
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Ĝardeno de la paradizo
3. Molière, trad. D-ro L. L. Zamenhof: Georgo Dandin, Akto Tria
4. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Historio de la jaro

hui, huadi

: Krii „hu“: huadas aliaj infanoj [5]; „ne doloras frapo sur fremda kapo“ ĝi sible huis, kaj ĝi aldonis post kelkaj pliaj huoj, nemiskompreneblan klarigon: „sed ĉiu fremda kapo havas akran bekon, …“ [6].

5. B. Vian, trad. M. Corobu: La Mallernanto, 2010-03-16
6. Monato, Angela Tellier: Laŭproverbaj fabeloj, 2004

: „Hu“-kriado: la ripozpaŭzon la dancantoj aklamis per protestfajfoj kaj huadoj [7]; noktobruoj atingis miajn orelojn: la longe eltirata bojado de hundo, de ie la hu-huo de strigo [8].

7. S. Larbar: Karuseloj, 1987
8. Anna Löwenstein: La ŝtona urbo, Britujo

(sonimito)

: Bleko de strigo aŭ de malforta vento: „hu-hu, hu-hu!“ [la strigoj] ambaŭ trumpetis [9]; hu-u-u! kantis la vento, kaj poste ĝi rakontis plue [10].

9. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Estas tute certe
10. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, La vento rakontas pri Valdemaro Doe kaj pri liaj filinoj