fug/o Z
fugo
Komponaĵo
en kiu melodion komencas konduka voĉo kaj prokraste
ripetas imitaj voĉoj
konforme al kontrapunktaj
reguloj:
Johano Sebastiano Baĥo en 1750, la jaro de sia morto, ne povis fini sian lastan
verkon, „La arto de fugo“
[1];
li finis mallaŭte sian agadon kiel […] tradiciisto, eĉ
kontraŭmodernisto, kiu fine […] preferis eksmodiĝintajn
muzikformojn, kiel fugo, kanono
[2].
1.
Franz-Georg Rössler: Finiĝis la Bach-jaro, Monato, 2001/01, p. 17
2. Monato, Franz-Georg Rössler: Pura muziko por eonoj
2. Monato, Franz-Georg Rössler: Pura muziko por eonoj
- angle:
- fugue (musical)
- beloruse:
- фуга
- bulgare:
- фуга
- ĉeĥe:
- fuga
- france:
- fugue (musicale)
- germane:
- Fuge (Musik)
- japane:
- フーガ
- katalune:
- fuga (mús.)
- nederlande:
- fuga
- portugale:
- fuga
- ruse:
- фуга
- slovake:
- fúga (hud)
- ukraine:
- фуґа