¹kontrapunkt/o ^JED

1.

Teorio de la muzika klasika komponado, donanta regulojn por harmonia kunmetado de voĉoj en melodio, tonoj kontraŭ tonoj: baroka muziko dividas kun renesanca muziko sian grandan uzadon de polifonio kaj kontrapunkto [1]; pensante pri la kontrapunkto sen manĝo en la ventro [2].

2.

(figure) Kontraŭulo, rolulo, kiu prezentas kontraŭan aŭ komplementan karakteron resp. vidpunkton: kiam aperas en la romano Don Kiĥoto, tuj venas la kamparana figuro de Sanĉo kiel kontrapunkto necesa klariganta la signifon de la koncerna ago en la realo [3]. antagonisto