⁸emerit/o ^JED

Oficisto aŭ salajrulo, kiu post difinita tempo de servado, ricevas pension: mi estas emerito kun malgranda enspezo [1]; apud loĝdomoj aperis lokoj por ripozo, benkoj, kie povis sidi kaj emeritoj, atendantaj siajn nepojn [2]; la proporcio de aktivaj laboristoj kontraŭ emeritoj falis de 3,7 al 3,1 [3]; vivi emerite ^PrV ; li ĝuas sian emeritecon. emerituro, pensiulo, veterano

1.

Estanta en stato de emerito: emerita profesoro [4]; emeritaj armeoficiroj kaj eksfunkciuloj de la Brita Imperio [5].

2.

Rilata al emerito: kiam vi maljuniĝas, vi ricevas sufiĉan emeritan salajron (vd pensio) [6]; la Nacia Asembleo aprobis leĝon, kiu altigas la emeritan aĝon al 65 jaroj [7]; sindikatoj flankenmetis siajn interfratajn kverelojn por unuvoĉe alvoki la laboristaron defendi siajn emeritajn rajtojn [8].

(ntr)

Iĝi emerito, ĉesigi sian profesian laboron: en 1962 Waringhien emeritiĝis kiel honora profesoro kaj en 1963 elektiĝis prezidanto de la Akademio de Esperanto [9]; [li] jam pli frue anoncis al la Estraro sian decidon emeritiĝi la 16-an de novembro [10]; nuntempe en Litovio viroj emeritiĝas je aĝo de 62,5 jaroj, kaj virinoj je 60 [11]; kvankam mi emeritiĝis antaŭ pli ol dudek jaroj, mi ne perdis kontakton kun miaj antaŭaj kolegoj [12]. pensiuliĝi