²cinik/a ^JED

1.

Rilata al antikva skolo de filozofoj (cinikismo), kiuj afekte malŝatis la komforton kaj sociajn decregulojn: do, vi sekvas cinikajn doktrinojn, laŭ kiu saĝulo restu super la tuta mondo, moraloj kaj leĝoj, malestimu la devigan perforton, subpremon, same kiel la limigitajn ĝojojn de vivo [1].

2.

(komune) Senhonte maldeca; senhontega; montranta indiferentecon kaj malŝaton por ĉiu ajn noblaĵo: cinika parolo, konduto; ŝi sendis al mi rideton, kiun mi trovis rabema kaj cinika [2]; sento, kiu lin turmentis kaj kolerigis kaj kiun li tuj neus kun malestima rido kaj cinika insulto, se iu farus eĉ plej malgrandan aludon [3]; frivola kaj ofte malkonvena konduto […] kaj preskaŭ cinika amindumado al ŝi de du viroj naŭzis ŝin [4]; mi konsterniĝis pro la aŭdaco, ke li povas senkonscience kaj cinike kalumnii nian socion per la kulpoj de ilia socio [5]; Vi tiel do en trinkbutik' ⫽ La rolon ludas kun cinik' ⫽ De farizeo en la templo, ⫽ Kaj des pli mi malamas vin [6]; cinika makiavelismo [7]; cinike cianide [8]; ili maltrankviliĝas pri la cinikeco de la registaro, kiu senkaŝe protektas kompaniojn kaj ilin privatigas per rusa kapitalo [9]. amara², indiferenta, seniluzia

1.

cinikeco

2.

(evitinde) Cinikulo: mi estas ciniko, sinjoro, ĉar mi havas truitan mantelon, mi estas stoiko, ĉar mi elportas pacience mizeron, kaj mi estas peripatetiko, ĉar, ne posedante portilon, mi piediras de vinejo al vinejo kaj envoje instruas [10].

Indiferento, malŝato por iu aŭ io nobla: ili maltrankviliĝas pri la cinikeco de la registaro, kiu senkaŝe protektas kompaniojn kaj ilin privatigas [11]; ĉu grandanimaj ideoj vere ne ekzistas sen la milito? […] grandanimeco pereas dum la longaj pacperiodoj, kaj anstataŭ ĝi aperas cinikeco, indiferenteco [12].

1.

Unu el sokratismaj skoloj en la antikva filozofio, proklamanta spiritan liberon de la individuo antaŭ la sociaj institucioj.

2.

(komune) Senhonte kaj arogante neglekta, nihilisma rilato al io, precipe moralo, kulturo, socio: kia monstrino ci estas do? min teruras tiuj malkaŝoj, kies cinikismon ci ne ŝajnas konjekti [13]; min konsternis la senkora cinikismo, ke ankoraŭ nun li havas emon fari senspritan ŝercon pri sia homfrato, peteganta pri sia vivo [14].

Adepto de cinikismo: Diogeno estas la plej fama el la cinikistoj.

Cinika homo: li aŭdis la cinikulon nomi lin la plej senespera idioto, la plej molkapa kredemulo [15]; li opiniis lin fierulo, bravaĉulo, cinikulo, plebano [16].