^*botel/o

Vazo destinita por konservado kaj elverŝado de fluaĵoj, ordinare vitra, havanta mallarĝan kolon kaj fermilon: la urbestro aranĝas grandajn tagmanĝojn, kie la vino estas trinkata po tutaj boteloj [1]; ĉu vi havas korktirilon por malŝtopi la botelon [2]? la knabo eltiris la botelon kaj la patrino almetis ĝin al la buŝo kaj trinkis unu gluton [3]; ĉiam li havis kun si en la veturilo grandegan botelon plenan de brando [4]; boteleto da spica brando [5]; li skribis la nomon de sia fianĉino, sian propran kaj ankaŭ la nomon de la ŝipo, enŝovis la paperon en malplenan botelon, forte enŝtopis la korkon kaj ĵetis la botelon en la malkvietegan maron [6].

Malgranda botelo taŭga por etkvante konservata likvaĵo: parfumo, medikamento kaj aliaj: en tiuj ĉi boteletoj sin trovas diversaj acidoj [7].

Facile farebla man-ĵetebla eksplodaĵo konsistanta el vitra botelo plena je benzino aŭ alkoholo, provizita je brulanta meĉo, kiu disflamiĝas kiam ĝi frakasiĝas; molotovkoktelo: en la televido ni povis vidi, kiel oni mortigadas homojn tie kaj ĵetadas brulbotelojn [8].

Portebla botelujo^1.a.

Botelo uzata por nutri bebojn kaj bestajn idojn kiam mamnutro ne eblas: ni esperantistoj scias paroli pri lingva egaleco, lingvaj rajtoj, demokratio, akuzativo, korelativoj sed malmultaj scias la signifon de „vindaĵo“ aŭ „suĉbotelo“ [9].

Elverŝi en alian botelon.

Izola botelo kiu longe konservas sian enhavon varma aŭ malvarma: Paŭlo […] diris, ke estas tempo por trinki kafon; preninte siajn varmbotelojn ili sidiĝis sur la brikamason [10]; cirkulis varmbotelo kun teo. [11].