²balad/o ^JED

1.

Rakonta poeziaĵo kun lirika formo: la bela balado de Heine „En sonĝo“ [1]; pri juna, alloga virino, entrepreninta tian danĝeran vojaĝon, sola, oni eĉ ne aŭdis en baladoj [2]; plaĉis al li baladoj, ĉar tiuj rakontis pri la ĉiutaga vivo de ĉiutagaj homoj, pri iliaj tragedioj, amoj, malamoj, kaj aventuroj [3].

2.

Ĉe romidaj popoloj, poemo kun pli malpli fiksa formo (tri aŭ kvar strofoj kaj duonstrofo): (figure) pro la monotona balado de la remilo, […] eĉ la plej forte afliktita homo mirinde trankviliĝas [4].