aĥ ^ZR , ah

(ekkrio)

1.

Ekkrio pro surprizo, ekmiro, ektimo aŭ alia emocio ĉe io neatendita: „Aĥ, tiel, vi estas maristo?“ Ekde tiu frazo li ŝanĝis sian paroltonon ^MortulŜip ; Aĥ, panjo, kiel bone estas ĉi tie! [1]. aha

2.

Esprimas riproĉon, malaprobon: — Aĥ — ekkrias Injo, — kial do vi, paĉjo, min distras per viaj parolaĉoj? ^Metrop ; Aĥ, paĉjo, kiomfoje ni knaboj devis reaŭskulti vian rakontadon pri praavo! [2]; „Aĥ, ĉesu, mi petas! Mi neniam konis, konas aŭ konos la ‹ĵaluzon›“ [3].

3.

Esprimas melankolian, reveman bedaŭron: Kelkfoje mi revas, ke finfine mi kuraĝis fari la samon. Aĥ, se mi kuraĝus! [4]; Aĥ Dio, se mi estus sana [5]; ah, se mi scius, kio estas timo [6]; ah, mi malfeliĉa kankro! [7]; aĥ, aĥ! ― […] langvori en mucida hum'! [8]. ho ve

(ntr)

Eldiri „aĥ“ pro ia emocio: eĉ iu ne konsekrita en misterojn de belo, nepre aĥus pro miro ^Mary ; aparte interesa estas listo de […] sonimitaj verboj […] ekzemple „aĥi“, „anheli“, „baci“ [9].