ukrain/o, ukrajn/o

Ano de la ukraina etno (la plej granda etno de Ukrainujo): la ukrainoj estas orientslava etno; Letoj, Ukrajnoj, Kaŭkazanoj ekbatalis por libereco patruja ^VivZam ; la Poloj nur parolos la Polan lingvon, la Germanoj la Germanan, la Ukrajnoj la Ukrajnan kaj la Kazaĥoj la Kazaĥan [1]; lia kunulo estis la UEA-delegito, ukraino laŭdevene [2]; futbalon ludis geukrainoj ĉe norda poluso ‐ kaj kelkaj tie eĉ naĝis [3].

Rim.: La malavantaĝo de la formo „ukraino“ kompare kun „ukrajno“ estas la ŝajne sufiksa „-ino“, kian oni normale evitas en Esperanto ŝanĝante la vokalon; kp „bedueno“, „jakobeno“, „Konstanteno“, „rabeno“, „delfeno“, „pingveno“ ktp. Por la koncerna vorto la alternativa formo de la radiko, oportuna por Esperanto, ekzistas jam preta en la lingvoj ukrajna, rusa, pola (kiel formo poezia).

(evitinde) Ukrainujo: stepo (estas) senarba ebena grandskala herbejo en Siberio kaj Ukrajno [4]; al ... dendrologia parko apud la urbo Umanj, aŭ al aliaj urboj de Ukraino, Rusio, Kaŭkazo... [5]; li retroveblis en la jaroj 2000 ĉie en la mondo, kantante ESPERANTE (Germanio, Ruslando, Ukraino, Usono, Pollando, Brazilo, Bosnio). [6].

Rim.: La ukrainoj mem kaj plimulto da esperantistoj malakceptas tian landan signifon por la radiko, kiu ŝajnas negi ilian naciecon, prezentante ilin kiel nurajn landanojn, ne kiel nacion; tamen PIV1 kaj la Akademia Rekomendo el la „Aktoj III“ ĝin rekomendas.

Anino de la ukraina etno; inseksa ukraino: mi mem estas ukrajnino [7].

Rilata al ukrainoj aŭ ilia lingvo kaj lando: la ukrajna lingvo rememorigas per siaj gracio kaj dolĉsoneco la malnovgrekan [8]; hebreoj devis enskribiĝi anoncante ĉu polan, ĉu germanan, aŭ ukrajnan lingvon kiel sia ^VivZam ; ukrainaj parlamentanoj [9]; meze de la 20a jarcento en ukrainaj lernejoj al oni estis instruataj, ke Nikolaj Vasiljeviĉ Gogol, aŭtoro de la mondfamaj Malvivaj animoj, Revizoro kaj multaj aliaj, estas klasikulo de la ukraina literaturo [10]; li venis al sia vagono, montris bileton, diris al la pola vagonservisto „dankon“ ukrainlingve (la polan li tute ne regis) kaj eniris sian kupeon [11].

Granda lando en la Orienta Eŭropo, kies ĉefurbo estas Kievo: certan tempon dum siaj studentaj jaroj „li multe studis kaj okupiĝis pri la kolonizo de tero en Ukrajnujo fare de hebreoj ...“ [12]; Paŭlo la 6a esprimis sian „profundan kaj konstantan“ amon al la katolikaj komunoj de Ukrajnujo [13]. Ukrainio