^*sup/o ^UV

^*supo

: Flua manĝaĵo konsistanta el akvo aŭ lakto kaj diversaj aldonaĵoj (ekz-e legomoj, greno, viandon): hordea supo [1]; starigu la grandan kaldronon kaj kuiru supon por la profetidoj [2]; akva supo, spicita per pipro kaj ranca oleo [3]; doni al la malsanuloj avenan supon [4]; kamparanoj […] manĝis lardan supon [5]; mi metis […] spinacoŝinkan supon [6]; lento-supo [7]; inter la mano ĝis la buŝo ofte disverŝiĝas la supo (la esperitaĵo ne efektiviĝas) ^PrV. brogaĵo, buljono, unupotaĵo

1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 2, Ĉapitro XXIV
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, II. Reĝoj 4:38
3. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Galoŝoj de feliĉo
4. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto unua
5. Henri Vallienne: Kastelo de Prelongo, Ĉapitro Sepa
6. Johán Valano: Ĉu vi kuiras ĉine?, 14
7. Diversaj aŭtoroj: Kontakto 2011-2019, Eksa redaktoro de TEJO Tutmonde Nicola Ruggiero: Mi estas anarĥiista verdulo kaj epikurano

: Ordinare iom dika vazo kun kovrilo, en kiu oni tenas supon: fajencaj supujoj kaj pladoj [8]; lasante fali la supplenan supujon [9]; sur la tablo apud negranda globforma samovaro staris supujo kun malvarma brasiksupo [10].

8. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 1, Ĉapitro IX
9. Henri Vallienne: Ĉu li?, Ĉapitro Dekdua
10. A. Ĉeĥov, trad. A. Korĵenkov: Sveda alumeto, 2004-2010