^*bronz/o ^UV

Alojo el kupro kaj stano, al kiu oni ofte aldonas alian metalon (zinkon, plumbon, k.s.): sonoriloj, kiuj havas la kolorojn de bronzo kaj kupro [1]; tiuj ornamoj estas faritaj el bronzo kaj kolora emajlo [2]; oni fandis bronzon por vazoj kaj armiloj [3]; (figure) sonoris lia bronzovoĉo (sonorile sonanta voĉo) [4]

1.

El bronzo: mitologiaj bronzaj kaj marmoraj grupaj statuetoj ^Marta ; gajnis bronzajn medalojn (premiiĝis kiel tria en sporta konkurso) [5]; bronzaj postamentoj, bronza horloĝo ^Marta ; bronza kulero [6]; bronza glavo [7]; tri sonoj de la bronza lado, kaj la soleno estis finita [8].

2.

Simila al bronzo: bronza koro (malmola kiel bronzo); bronza vizaĝo (bronzkolora); kiam mi etendos mian bronzan manon, ili falos sur la vizaĝon kaj la tuta malordo finiĝos per paco kaj ĝenerala prospero [9]; bronza voĉo (sonorila) [10].

(tr)

1.

Surkovri per tavoleto el bronzo: (figure) li bronzis ilian duron [11].

2.

Doni al io aŭ havi aspekton de bronzo: la suno bronzas la haŭton; kaj edzino kies haŭto bronzas per la natura brun' [12]. sunbrunigi.

Objekto el bronzo, plej ofte artisma: mi sendos al vi specimenojn de tieaj teksaĵoj, arboj kaj bronzaĵoj [13].