^*17tragedi/o [1]

1.

Teatraĵo, kun malĝoja fino, prezentanta altrangajn homojn, kies malfeliĉoj veku kompaton en spektantoj: la tragedioj de Sofoklo; Hamleto, tragedio en kvin aktoj ^Ifigenio ; la plej bonaj aktoroj en la mondo, por tragedioj, komedioj, historioj, pastoraloj, pastoralaj komedioj, historio-pastoraloj, tragedio-historioj, tragedio-komedio-historio-pastoraloj, por dramoj sendividaj kaj por poemoj senfinaj ^Hamlet ; gaja kaj ĝojiga historio, komencita per edziĝfesto, subite tragediiĝas: forpasas amata senkulpa filo de la protagonisto [2]; post la verkado de „La tragedio de kokino“ la aŭtoro reiris al Rusio, kiu ŝanĝiĝis al Sovetio dum lia restado en fremdaj landoj[3].

2.

(figure) Terure malfeliĉa okazaĵo: la terura tragedio de la mondmilito; jen la vera kaŭzo de hodiaŭa milito sanguma kaj de ekstrema tragedio de la albanoj de Kosovo[4]; la sinteno de la internacia komunumo al la bosnia tragedio renversis ĉiujn niajn akceptitajn ideojn pri la mondo, pri Eŭropo kaj niaj najbaroj [5]; personaj tragedioj: sinmortigojn, disŝiritajn familiojn, perdon de talentoj [6].

1.

Rilata al tragedio: Eŭripido (eble 486 a.K. - 406 a.K.) estis helena tragedia poeto, post Esĥilo kaj Sofo [7].

2.

Terure malfeliĉa: tragedia morto; mi neniam supozus, ke la momentoj, kiujn vi pasigis sub mia nomo, tiel tragedie finiĝos ^IK ; tiaj sopiroj, kiuj kaŝitaj, forpremitaj al la fundo de la brusto, tamen ĉiam releviĝas, enverŝante en la orelon de virino-patrino la simplan, teran, trivialan, sed tamen tragedian, minacan, trudiĝeman, ŝirantan krion: panon! laborakiron! ^Marta ; la tragedia periodo de amasa ekzilado de ĉeĉenoj fare de Stalin [8]. tragika

Verkisto de tragedioj: Sofoklo [estas] inter Esĥilo kaj Eŭripido […] unu el tri klasikaj tragediistoj [9]; ŝipoj, sur kiuj tamen, laŭ la tragediisto, sin riskis nur kuraĝaj aŭdacaj viroj [10].